De blauwe loper

Deze week heb ik in het huis van de toekomst mogen dwalen. Heb ik op de oude, groene bankjes gezeten en de krachtige, blauwe stoeltjes gezien maar nog niet op gezeteld.
De vrouwenorganisatie van wie ik de uitnodiging ontving, had een ontmoeting met een (vrouwelijk) PvdA Tweede Kamerlid. We kregen een rondleiding en volgden een deel van de plenaire vergadering. Vervolgens door het imposante Huis van de Stemmen naar de fractiekamer van de PvdA. Wouter Bos nog tegen het lijf gelopen, had voor een radio interview zijn crisisface opgezet. Het was een informele ontmoeting onder een kop thee waarbij alle ruimte was voor vragen (en wat minder voor antwoorden). Hier kan menig politicus van leren: de graad van benaderbaarheid, een soort van aaibaarheidsfactor onder politici. Op mijn vraag of Nederland klaar is voor een vrouwelijke premier en zo niet, wat er dan zou moeten veranderen, werd een bevestigend antwoord gegeven. Mooi, want die partij komt er. Ik heb haar nog in het ongewisse gelaten over de naam van deze partij, ze hoopte hier snel wat over te horen.
Prinsjesdag in Den Haag. Qid heeft die Gouden Koets nu wel vaak genoeg gezien en wil niet mee naar het Binnenhof. Ik vind dat ik het eigenlijk niet kan maken om nu geen acte de présance te geven maar we bepalen samen de agenda. Ik besluit wel om naar de Algemene Beschouwingen te gaan. Wat een populariteit, na op woensdagochtend een uur te hebben gewacht moet ik toch richting schoolplein. Mijn kans komt later die dag als Qid naar de voetbal is en een lieve vriendin me alle tijd en ruimte geeft voor mijn eerste kennismaking met de politieke sterren. Vanaf de politieke tribune heb ik een cabaretvoorstelling gevolgd, een verhaal zonder lijn met een lach en een traan. Ik heb mijn eerste standje gekregen van kamervoorzitter Gerrie Verbeet toen wij applaudisseerden voor Alexander Pechtold. Ik zat me al te verbijten waarom niemand reageerde op de respectloze klucht over een bepaalde vergunning. Er zijn grenzen aan alle vrijheden die ons land kent. De uitdaging om opnieuw de kamer uit te lopen bracht geen beweging maar wel een hoop emotie. Als we het hebben over aaibaarheidfactor... Was tevens mijn eerste "optreden" in Nova, als je heel goed gekeken hebt had je me kunnen zien (met een vergrootglas).
De stappen over de blauwe loper worden steeds met meer gemak gelopen. In de afgelopen week werd ik als toevallige voorbijganger op straat geïnterviewd door het Ministerie van Landbouw en Visserij over biodiversiteit en zat op het terras naast me minister Camiel Eurlings en zag ik op een terras Ferry Mingelen zijn krantje lezen.
Twee complimentmailtjes ter groei verstuurd: aan Pechtold voor zijn optreden tegen respectloosheid en voor het maken van een afspraak voor een (aaibaarheids)ontmoeting en aan onze premier Balkenende om hem een hart onder de riem te steken. Want zo gaan we niet met elkaar om. En ik kon hem gerust stellen dat er een nieuwe politieke partij komt die als speerpunt de communicatie in de politiek zal hebben. Misschien had ik die zin over de vrouwelijke premier beter weg kunnen laten.