Peace

Een geestelijk leider die niet gekozen of benoemd wordt maar via herkenning zijn top bereikt: de Dalai Lama. Deze herkenning brengt een vanzelfsprekende acceptatie en vorm van respect met zich mee. Geboren als zoon van het land, niet herkend was boer zijn lot geweest en zou hij het land op een andere wijze bewerken.
Tijdens de Nacht van Tibet stond ik op een paar meter afstand van iemand die je als beeld mijlenhoog plaatst op een bijna onbereikbaar plateau. Hoe anders is de werkelijkheid! Ik had hem op tv al een aantal keren voorbij zien komen. Opvallend waren zijn humor en niet al te diepgaande retoriek over respect, liefde, broederschap en vrede. Op het podium van de Melkweg had de Dalai Lama een rol in een onbedoeld cabaret met politieke inhoud toebedeeld gekregen. Het ging niet om wat hij zei maar de wijze waarop. Daar stond hij als respectvol wereldburger: een charismatische persoonlijkheid waar ieders hart van open gaat (met uitzondering van enkele miljoenen aardbewoners van linkse afkomst aan onze rechterzijde). Transparantie vermengd met humor. Daarna een ontmoeting van Boedhhist tot Boedhhist, de Tibetaan Loten die zijn meester mag begroeten. Gevolgd door een indringend mooie muzikale uitvoering met inwendige impact van BLØF waarin de Tibetaanse tekst onvertaald alle woorden zei die niet gezegd konden worden.
Wij zoeken naar oplossingen voor vrede maar die zit in onszelf.
Hoe kan het dat daar waar de Heiligheid of Heilige grond (in mijn ogen is er geen verschil tussen bijv. het Tibet-China vraagstuk en de Israëlisch-Palestijnse kwestie) tot voorbeeld voor de wereld zou kunnen dienen, de plekken zijn waar open harten en respect voor elkaar het verst te zoeken zijn? JP had een hoop kunnen leren van het bezoek en het had uitstekend bij Nederland gepast en waar wij voor staan. Neem van mij aan dat hij op zijn kamertje heeft zitten mokken omdat hij nu een knuffel van de Dalai Lama is misgelopen.