Voor ons ligt een tijd van verandering. Het pad hier naar toe leidt/lijdt door het bos van crisis. Iedereen voelt de beweging en met het deinen komt het bewustzijn.
Ons land heeft in deze periode van transformatie behoefte aan zowel daadkracht als hartekracht. Aan respect en wijsheid, communicatie en compassie en nieuwe grenzen.
Nederland kent een constitutionele parlementaire monarchie, een combinatie van een constitutionele monarchie (de macht van de monarch=vorst wordt geregeld door de grondwet) en een parlementaire democratie. Dit wil zeggen dat de macht ligt bij de monarch (zeer beperkt), de ministers en bij het parlement (voor de republikeinen: blame Willem I die zichzelf in 1815 uitriep tot Koning der Nederlanden).
Als er een dag is die symbool staat voor Nederland in volle kleur, kracht en pracht, dan is dat op de nationale feestdag "Koninginnedag". Ons typisch Nederlandse woord gezellig, het collectief feestvieren en de uitbundigheid daarbij, de Oudhollandsche Speelen, de audiëntie Volk bij Vorstin (of juist andersom) en de micro economie van de rommelmarkten. De toespraak van de Majesteit na de schokkende gebeurtenis op 30 april 2009 kwam over als een gevoelsverklaring van aftreden. Een moe gestreden vorstin die haar zwaard neerlegde en met haar diepe zucht het einde van de strijd tekende: in welke maatschappij leven we en waar gaat het met de toekomst van Nederland naar toe? Zelfs het Onschendbare is schendbaar.
Dit zou een goed moment zijn voor overgang van de vrouwelijke Koninginnekracht naar een maatschappij in balans met Koning Willem en Koningin Maxima. Deze duokracht kan in hun PR-rol richting geven aan een nieuw Nederland. En met het afdoen van haar mantel kan Beatrix naast haar eigen menszijn de rol van moeder en oma aanvaarden in een nieuwe vorm. En in plaats van wij weer gewoon ik zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten