We zijn 2 maanden verder en inmiddels weer midden in het leven en de maatschappij.
Druk bezig met ontwikkeling op het vlak van visie en strategie, zowel met Verbinden 2012 als binnen mijn werkzaamheden met de medezeggenschap. Maar wat me nog meer bezig houdt is de ontwikkeling in de politiek en de samenleving.
Via een vriendin kreeg ik de volgende link door met de vraag of we dit artikel op onze website zouden plaatsen: http://www.vkblog.nl/bericht/350311/Geert,_ik_kan_jouw_hulp_wel_gebruiken.
Het stuk is in mooie openheid en oprechte bezorgdheid geschreven. De schrijfster vertaalt het gevoel en beleving van een grotere groep. Ik raad aan om niet alleen het stuk te lezen maar daarnaast ook de reacties. Deze link laat in het klein zien hoe we in Nederland tweedelingen maken, we doen het zelf én we laten het gebeuren.
Een andere gebeurtenis van afgelopen week: http://district8.net/demonstratie-molukkers-op-malieveld-den-haag.html.
Ik reed op dat moment Den Haag binnen en er cirkelde een politiehelikopter boven het Malieveld. Een cordonne van politie-agenten had het (ontzettend grote veld) omsingeld, ME bussen stonden aan de zijkant en het verkeer werd omgeleid. In een kleine hoek van het veld vond de demonstratie plaats. Het hele gebeuren riep bij mij een gevoel van angst op. Niet voor de groep demonstranten maar waarom wij het zover hebben laten komen en het gevoel hoe ver wij dit nog laten gaan.
Fundamenteel gaat het in beide situaties, zowel de brief met zorgen als de demonstratie, over vrijheid en daarmee samenhangend het recht op vrije meningsuiting. Ik vraag me af waar we ergens vergeten zijn dat er naast de vrijheidsrechten ook vrijheidsplichten zijn. Ik denk aan elkaar respectvol behandelen, ruimte geven, luisteren en horen wat een ander zegt, dialoog en elkaar vervolgens respecteren. Waar zijn we onderweg vergeten hoe we met elkaar omgaan? Welk beeld brengen we naar buiten en roept op tot versterking van emoties, in een mate dat het daadwerkelijke goed, vrijheid en het recht van vrije meningsuiting niet meer de basis is?
Daarnaast glijden we in een fase van gewenning. Verharding van onze vezels van wat goed is en slecht. Wat goed voelt en wat slecht. Van links en rechts. Van formatie en scheiding. Van wit en zwart.
Ik geloof in de nuances van het leven en de kleur van de maatschappij. En ik weet dat er met mij vele anderen zijn. Ik doe een oproep om positieve kleur aan te brengen in een maatschappij die ergens doorheen moet, dat is nu eenmaal de tijd die we beleven. Als we daar allemaal een eigen stuk verantwoordelijkheid in dragen en ons er in elk geval bewust van worden, dan kunnen we iedereen in de ogen blijven kijken.
Maar bovenal onszelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten