vrijdag 22 juni 2012

Welke kleur heeft voor jou de stip aan de horizon?

de identiteit
 zelfst.naamw. (v.)
Uitspraak:  [idɛntiˈtɛit]
Verbuigingen:  identiteit|en (meerv.)

Wie ben jij? Wie ben ik? Wie zijn wij?
Waar sta jij voor: Wat zijn jouw kernwaarden, jouw ethisch kompas?
Waar staan we voor als je ons bekijkt vanuit het universum van de samenleving, de Nederlandse samenleving? Hoe groot of hoe klein is de wereld die we met elkaar delen?
Wat zijn onze kernwaarden, ons kompas?
En als daar tussen die werelden een stuk ligt dat open is, kunnen wij dan toch nader tot elkaar komen?
Kunnen we vanaf die brug naar de toekomsthorizon kijken en daar in de verte allebei in die stip de visie en het verhaal zien waar we op hopen, waar we van dromen, waar we aan denken als we onze toekomstige generaties voor ons zien? De stip die ons heden met de toekomst verbindt en die ons de weg wijst.
Bouwen we aan hetzelfde en zijn het dezelfde wolken die we over ons heen zien gaan?
Zien we in de spiegeling van elkaars ogen dan diezelfde stip, in dezelfde kleuren?


Ik sprak kort geleden na een debat Arie Slob van de Christen Unie. In het debat toonde hij breed leiderschap, visie en daadkracht. Ook viel het woord compassie. Ik gaf hem een compliment en zei ook dat het is dat ik zelf geen Christelijke achtergrond heb maar anders zou ik zo maar mee kunnen gaan op de weg die zij in de samenleving (willen) gaan. Zijn antwoord was natuurlijk dat ik ook zonder die geloofsachtergrond welkom was. Ik vertelde hem van de achtergrond van de Agenda voor Nederland en dat het tijd is om met elkaar eens naar onze kernwaarden te kijken. Want de Verlichtingsidealen Vrijheid-Gelijkheid-Broederschap of ouder nog de Christelijke waarden zeggen een (groot) deel van onze samenleving niet veel (meer) of de herkenbaarheid ontbreekt. Het is belangrijk om daar met elkaar over in dialoog te gaan en onze gezamenlijke identiteit weer in het licht te zetten. Het mooie vond ik dat Arie Slob antwoordde dat juist de kracht zit in de waarden en achtergrond  waar ze voor staan en richting geven en ze die dus ook vasthouden, ondanks het besef dat je daar niet iedereen mee bereikt. Dat bracht mij later aan het denken: ligt de verbinding er dan wellicht toch in om voor een kleur te kiezen welke niet de jouwe is maar waarin je wel over je eigen schaduw heen kan stappen, zo het licht van de regenboog in? En daarmee dus juist in dat open stuk tot elkaar te komen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Copyright 2010